17 grudnia 2014r. uczniowie klasy I, II i III wraz z wychowawczyniami – panią Anną Kupczyk, panią Joanną Niśkiewicz oraz panią Martą Kaźmierczak zaprosili na takie spotkanie swoich najbliższych. Przygotowali świąteczne przedstawienie pod tytułem „Dzieciaki i zwierzaki Jezuskowi”. Oprócz członków rodzin wśród zaproszonych gości znaleźli się również pan dyrektor, nauczyciele, przedstawiciele Towarzystwa Przyjaciół Dzieci oraz laureaci gminnego konkursu plastycznego na najpiękniejszy witraż.
     Dzieci pięknie przebrane za śnieżynki, aniołki, zwierzątka i bohaterów znanych bajek spieszyły do małego żłobka, by złożyć Jezuskowi swoje dary: czyste serca, zabawki, słodycze, piosenki i tańce. Uczniowie pierwszej klasy wykonali akompaniament na instrumentach perkusyjnych do pastorałki „Kolęda na dzwonkach”, zatańczyli w takt piosenki „Wiewióreczka mała” oraz wyrecytowali wierszyki. Przynieśli Panu zabawki. Dziewczęta z trzeciej klasy przebrane za aniołki tańczyły do pastorałki „Przylecieli aniołowie”. Zuzia Wieczorek śpiewała kolędy. Trzecioklasiści przynieśli Jezuskowi swoje zeszyty, rysunki i kredki. Jako ostatnie zaprezentowały się dzieci z drugiej klasy. Zmierzały do żłóbka przebrane za znane postacie z bajek. Znaleźli się wśród nich: Jaś i Małgosia, którzy przynieśli słodycze i skarby z chaty Baby Jagi, grzeczny Pinokio, Czerwony Kapturek z koszykiem pełnym smakołyków, Kopciuszek ze złotym pantofelkiem, Calineczka z bukietem kolorowych kwiatów. Do bajkowych postaci dołączyli także zajączek, jeżyk i lisek. Na koniec wszystkie dzieci zaśpiewały kolędę „Patrzcie bracia tam na niebie” i złożyły gościom życzenia.
     Po występach przedstawicielki Rady Rodziców przygotowały dla wszystkich poczęstunek. Na stołach pachniały pierniki, ciasta, mandarynki i gorąca kawa. Dzieci z radością częstowały się słodyczami.

Najlepszy prezent pod choinkę: uśmiech od dawna wyczekiwany,
spojrzenie w oczy pełne zrozumienia, z odwagą przełamany opłatek,
łzy przebaczenia, wspólnie spędzony czas bez telewizora,
kolędy na pięć melodii śpiewane i móc usłyszeć:
„Jak dobrze, że się mamy”.

Joanna Niśkiewicz